Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

ΓΙΑ ΕΝΑ "ΜΟΧΙΤΟ"...

Είχε ξυπνήσει αργά απο τον μεσημεριανό ύπνο, με βαρύ κεφάλι, κακοδιάθετος.
Ισως να είχε κάτσει και πολλή ώρα στον ήλιο το πρωί στη θάλασσα, ήταν και οι μεσημεριανές μπύρες...
Μπήκε στο ντούς, και άφησε το κρύο νερό να τρέξει επάνω στο κορμί του, και στο κεφάλι του, για να ξυπνήσει.
Λίγα λεπτά μετά, έκλεισε την βρύση και βγήκε γυμνός από το μπάνιο, με τα νερά να στάζουν παντού στο δωμάτιο, προχώρησε προς το μικρό μπαλκονάκι και ανοίγοντας τα παραθυρόφυλλα, βγήκε έξω, αντικρύζοντας το απόλυτο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού και το φώς του απογεύματος που τα χρύσιζε και τα δύο μαζί, σαν παλιά πατίνα...
Η θέα του έκοψε την ανάσα.
Και έτσι γυμνός οπως ήταν,και μόνος του στο δωμάτιο, ένιωσε και πάλι τόσο έντονα την ανάγκη της, την απουσία της!
Ούτε και αυτός είχε καταλάβει καλά καλά, πως είχαν μπλεχτεί οι δύο τους έτσι...
Φλέρταραν, μεταξύ τους, ήταν αλήθεια αυτό, υπήρξε μια "χημεία", από την πρώτη κιόλας στιγμή, μερικές μέρες πρίν, οταν μπήκε στο μπαρ...
Εκείνος, είχε κοιτάξει προς την μπάρα, γιατί εψαχνε να παραγγείλει κάτι να πιεί...
Αυτή, τον είχε δεί μπαίνοντας, και είχε φροντίσει να διώξει τον μπαρμαν για λίγο.
Τον πλησίασε και τον ρώτησε για την παραγγελία του.
Ξερές κουβέντες, έντονο βλέμμα, περίεργα σαλιωμένα όμορφα χείλη...
-Ενα Μοχίτο , είπε αυτός. Αν έχετε μέντα όμως... Οχι με δυόσμο!
Τον κοίταξε προκλητικά αυτή τη φορά... Χαμογέλασε κάπως ειρωνικά...
-Φυσικά και έχουμε μέντα... Αλλοίμονο...
Του γύρισε απότομα την πλάτη της, άναψε ενα τσιγάρο και καταπιάστηκε να ετοιμάζει το ποτό.
Εβαλε όλη της την τέχνη... σαν να ήθελε να του αποδείξει κάτι...
Το αιώνιο παιχνίδι...
Ελιωσε την μέντα, θρυμμάτισε τον πάγο, ανακάτεψε τα ποτά...
Μιά ολόκληρη τελετουργία...
Σαν τα παιχνίδια του έρωτα...
Μέχρι και το υπογάστριό της ένιωσε να σφίγγεται... Πήρε βαθιά ανάσα, γύρισε προς τον πάγκο, επιασε ενα καλαμάκι στο χέρι της, το κράτησε μερικά δευτερόλεπτα ψηλά, παίζοντας μαζί του, και μετά, αργά, κοιτάζοντάς τον στα μάτια, το έβαλε μέσα στο ποτήρι, και του το πρόσφερε...
-Ορίστε, έτοιμο... του είπε συνεχίζοντας να τον κοιτάζει προκλητικά...
-Για να δούμε... τα κατάφερα;
-Εκείνος χαμογέλασε και απλωσε το χέρι του να πάρει το ποτήρι...
Δευτερόπλεπτα κράτησε η επαφή τους...
Αλλά ήταν αρκετά.
Δεν τον ζάλισε το μοχίτο, αυτό ήταν σίγουρο.
Ούτε και τα σφηνάκια της τεκίλας που ακολούθησαν μετά, παρόλο που,δεν θυμόταν την επόμενη πόσα είχαν πιεί...
Ελάχιστα είχε δεί εκείνη την πρώτη βραδιά, τον ιδιοκτήτη του μπαρ, το κολλητό του φίλο...
Εφυγε μαζί της οταν σχεδόν χάραζε στο Αιγαίο...
Δεν είναι σίγουρος πως βρέθηκαν στο δωμάτιό του γυμνοί και αγκαλιασμένοι.
Δεν θα ξεχάσει ποτέ πως περπάτησαν από την βεράντα στην άδεια παραλία ξημερώματα και μπήκαν στην παγωμένη θάλασσα...
Αγκαλιάστηκαν ξανά, μέσα στο νερό...
Γύρισαν στο δωμάτιο οταν πιά ο ήλιος είχε βγεί για τα καλά...
Εκείνη φόρεσε τα ρούχα της πάνω από το βρεγμενο της σώμα, και τον φίλησε απαλά...
-Πάω να κανω ντούς, και να αλλαξω του είπε...
-Θα τα πούμε ίσως το βράδυ...
ΑΑΑΑ... ξέρεις...
-Εγώ, δεν δουλεύω στο μπαρ, φίλη του Ακη είμαι...
-Απο περιέργεια κάθισα πίσω από την μπάρα...
-Ελπίζω το Μοχίτο σου να ήταν καλό... Δεν είχα ξαναφτιάξει ποτέ στη ζωή μου...

1 σχόλιο:

ΜaRioNaSTRo είπε...

πόσο θα ήθελα να υπάρχει και μια συνέχεια; Να μάθω τι συνέβη; ή τι μπορεί να συνέβη μετά; ακόμα ένα καλοκαιρινό one night stand ρε γαμώτο;