Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ. "ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ"...

Με πήρε η μυρωδιά, μπήκε μέσα στα ρουθύνια μου, και 'γω δεν ξέρω πώς.
Αφού, καμμιά πρίπτωση να υπάρχει μέσα στο καταχείμωνο τέτοιο λουλούδι εδώ τριγύρω δεν υπάρχει.
Τι περίεργα παιχνίδια που παίζει το μυαλό μας!
Ξύπνησα μέσα στη νύχτα και νόμιζα οτι ήμουν κάτω στην Αφρική, μου μύριζαν τα λάνγκι λάνγκι, ερχόταν η δροσιά από τον Ινδικό να μου δροσίσει το κορμί, και ήμουν εδώ, στο σπίτι μου, κουλουριασμένη στα φανελένια μου σεντόνια με το καλοριφέρ αναμμένο. Και εξω φυσούσε και έκανε κρύο...
Και έτσι ξαφνικά, θέλησα να βρεθώ πάλι πίσω, στο "σπίτι" μου, στην μαγική εκείνη νύχτα, με τις μυρωδιές, και με τ'αστέρια του Νοτιά καρφωμένα στον ουρανό, και τον Σταυρό του Νότου να με κοιτάει από ψηλά και να μου λέει οτι δεν πρόκειται να του ξεφύγω ποτέ πιά, και οτι πάντα θα θέλω να γυρίζω να τον βρίσκω, όπου και αν πάω, όπου και αν βρίσκομαι στον κόσμο...
Σε 'κείνη την ηρεμία του Ινδικού, που σε ναρκώνει με το πήγαιν-έλα του, που δεν κουράζεται να ξεβράζει κάθε 12 ώρες τα μυστικά του βυθού του, στην επιφάνεια, και να μου τα δείχνει να χάσκουν ξεδιάντροπα.
Κοράλλια, καβούρια, πεταλίδες, φύκια, αρμύρα και θαλασσινό νερό, ίσα ίσα τόσο, για να αντέξουν , μέχρι να γυρίσει και να τα σκεπάσει πάλι, για να πάρουν ανάσα, να ζωντανέψουν ξανά...
Και 'γω, να μένω εκεί, ασάλευτη, ανίκανη να κουνηθώ, να αντιδράσω, μόνο να αναπνέω την ομορφιά του, ναρκωμένη...
Να φεύγει το νερό, να τραβιέται μέσα βαθειά, και γώ, να περιμένω ακίνητη, με τις ώρες, να ξαναγυρίσει να με σκεπάσει, να με δροσίσει ξανά, να τσούξει το αλάτι και να γιατρέψει τις πληγές...
Γιατί αν δεν πονέσουν , αν δεν σε τσούξουν οι πληγές, δεν γιατρεύονται τελικά...
Αλάτι και ιώδιο, και οι μυρωδιές από τα λάνγι λάνγκι, και απο τα νυχτολούλουδα, και ο Σταυρός του Νότου από ψηλά , να σε κοιτά και να σου λέει να πιστέψεις...
Σε τί? Σε ποιόν?
Μα, σε σένα, στον εαυτό σου, στα χέρια σου, στα μάτια και τις αισθήσεις σου, σ 'αυτά που αναπνέεις και ζείς, εκείνη τη στιγμή.
Γιατί, μόνο για 'κείνη τη στιγμή μπορείς νά'σαι σίγουρος.
Ολα τ'αλλα, μπορεί και να μην υπήρξαν, και να μη συμβούν ποτέ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: