Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ. "ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ"...

"Κλείσε τα μάτια σου"! μού 'πες...
Ήμασταν ξαπλωμένοι στο κρεββάτι και κοιτούσαμε από το γυάλινο ταβάνι , έξω , τον ουρανό με τα άστρα του, και εκείνο το μικρό, απειροελάχιστο καινούργιο φεγγαράκι της μιας μέρας, που διέγραφε την γρήγορη τροχιά του και πήγαινε για ύπνο νωρίς.
Εμείς, δεν κοιμόμασταν, ούτε ύπνο είχαμε... Αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι, κοιτούσαμε ψηλά, μετρούσαμε τ' αστέρια, όσα τουλάχιστον μπορούσαμε να δούμε.
Ανάμεσα στα χάδια και τα φιλιά, κάθε φορά, χάναμε τον λογαριασμό και ξαναρχίζαμε απ'την αρχή...
Και πάλι, κάπου, κάποια στιγμή, χάναμε το μέτρημα, και καθώς γλιστρούσες μέσα μου και εγώ σε φυλάκιζα μέσα στο κορμί μου, τα αστέρια γινόντουσαν πάλι πιό πολλά, λές και ο ουρανός τα γεννούσε, από την δική μας ένωση...
Οσες οι κοφτές ανάσες μας, όσα τα λαχανιάσματά μας, τόσα και τ'αστέρια... τόσα και τα παιδιά μας...
Αυτά τα παιδιά, που δεν γεννήθηκαν ποτέ, γιατί, οι δρόμοι μας αλλού πήγαιναν μια ζωή, και ποτέ δεν υπήρχε χρόνος και των "δυό μαζί η αγάπη" που χρειάζεται για να γεννηθούν...
Και έμειναν γιά πάντα στον ουρανό , αστέρια, να φωτίζουν τις νύχτες μας από 'δώ και μπρος...
"Κλείσε τα μάτια σου!" σου είπα...
"Ορφέας"...
Αν είχαμε ενα γιό, θά'θελα να τον λέγαμε Ορφέα...σου ψιθύρισα...
Και όπως εσύ βογγούσες μέσα μου, μου απάντησες "θάλασσα"...
Και δεν ήξερα αν ήταν το όνομα της κόρης μας ή το κορμί μου που σε κρατούσε φυλακισμένο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: