Χτυπάνε τα μηνίγγια μου!
Και ο θόρυβος ακούγεται μέσα στο άδειο μου κεφάλι εκκωφαντικός.
Τα ρουθούνια μου αγωνίζονται να στείλουν τον αέρα της κάθε μου ανάσας στα πνευμόνια μου.
Και κάθε φορά, νοιώθω να πνίγομαι.
Εχω ενα κόμπο στο λαιμό, και αρνούμαι πιά να καταπιώ οτιδήποτε.
Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά!
Επιτέλους!
Ας μου κόψει κάποιος το κεφάλι,
Για να πάψω να σκέφτομαι και να πονώ...
Μάταιο βασίλειο!
Αχρηστοι υπήκοοι!
Ούτε ενα χάπι για την ημικρανία δεν μπορούν να μου προσφέρουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου