Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΑΙΩΡΑ...

Τι σ'ενόχλησε αλήθεια αγάπη μου;
Το γεγονος οτι κουνιόμουν στην αιώρα και το απολάμβανα σαν μικρό παιδί;
Η, οτι το βιβλίο που διάβαζα αντίθετα με το δικό σου είχε τις σελίδες κομμένες;
Ηταν πάνω από μιά εβδομάδα που σε παρατηρούσα να παίρνεις κάθε μεσημέρι το αναθεματισμένο αυτό βιβλίο, ενα μικρό θησαυρό, στην πραγματικότητα, με τα ποιήματα του Ελύτη, με τις σελίδες του άκοπες ακόμα, και να κατευθύνεσαι προς την αιώρα.
Ξάπλωνες εκεί, και έκανες πως διάβαζες...
Για ποιόν αλήθεια;
Ποιόν προσπαθούσες να κοροϊδέψεις;
Ενα βιβλίο με τις σελίδες άκοπες...
Και σύ, με ύφος περισπούδαστο... να προσπαθείς να μου πείς τί; αλήθεια;
Εγώ μάτια μου, δεν το έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο, αλλά τις λέξεις που φτιάχνουν τα ποιήματά του, τις έχω νοιώσει στο πετσί μου.
Τις έχω μέσα στην ψυχή μου. Τις έζησα και τις ζώ καθημερινά.
Πόσο κουράστηκες να το αποκτήσεις;
Ξέρεις, τα βιβλία δεν έχουν αξία αν δεν έχουμε κουραστεί να τα αποκτήσουμε.
Οι σελίδες τους είναι άδειες, κενές, αν δεν έχουμε κοπιάσει για να τις πιάσουμε στα χέρια μας...
Και ο κόπος αυτός για τον οποίο μιλάω εγώ, είναι κόπος ψυχής...
Πόνεσες ποτέ σου;
Νοιάστηκες γι'αυτόν που κοιμόταν δίπλα σου;
Ξενύχτησες με τους εφιάλτες του;
Αν δεν τό'χεις κάνεις, διαβάζεις σε μιά γλώσσα που δεν καταλαβαίνεις...
Οπότε, καλίτερα που δεν μπαίνεις καν στο κόπο να κόψεις τις σελίδες.
Τι μπορεί να σου πεί εσένα το μπλέ της θάλασσας του Ελύτη, οταν εσύ το μετράς με τα τετραγωνικά της βίλας σου και την απόστασή της από την θάλασσα...
Ποιό νανούρισμα νωχελικό και ηδονικό μπορεί να σου προκαλέσει η αιώρα που έχεις στήσει ανάμεσα στα πεύκα, αν την μουσική των τζιτζικιών δεν την έχεις ακούσει πρώτα μέσα από τις σελίδες του Σεφέρη...
Ποιό κρυφό περιγιάλι μπορεί να ανακαλύψει το ακριβό σου σκάφος, αν δεν έχεις αναλογιστεί μόνος σου, πως πήρες τη ζωή σου και πού σε πήγε εκείνη τελικά...
Αστο βιβλίο πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού λοιπόν, πάλι, ξανά, για ακόμα ενα χειμώνα...
Του χρόνου το καλοκαίρι που θα ξανάρθεις εδώ... θα το βρείς στην ίδια θέση...
Και μπορεί κάποιος από τους καλεσμένους σου, να μπεί στον κόπο να το κόψει και να το διαβάσει...
Γιατί εσύ, αυτή τη γλώσσα που είναι γραμμένο, δεν μπορείς να την καταλάβεις, και είναι αργά πιά για να την μάθεις...

Δεν υπάρχουν σχόλια: