Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "POESIAS DE AMOR"...

"And now you're mine"...
Και ξαφνικά, έπαψε να είναι κάποιου άλλου, έπαψε να ανήκει στον εαυτό της, και ανήκε σε 'κείνον...
"Τώρα πιά είσαι δική μου"...
Ετσι, απ΄τη μιά μέρα στην άλλη.
Απ' τη μιά στιγμή στην άλλη...
Κάποιος που μέχρι χτές δεν ήξερε, σήμερα τη διεκδικούσε.
Την ήθελε δική του.
Ήθελε τον αέρα που αναπνέει, τα χρώματα που βλέπουν τα μάτια της, ήθελε όσα αγγίζουν τα χέρια της, όλα τα αρώματα πού μυρίζει η μύτη της, όλες τις γεύσεις που γεύεται το στόμα της.
Ολα αυτά, τα ήθελε να είναι μόνο για εκείνον , όλα αυτά ήθελε να είναι μόνο Αυτός...
Και 'κείνη, ήταν ο Ηλιος και το Φεγγάρι του, και όλα τα αστέρια του ουρανού, ήταν η Γή του, πού πατούσε, αλλά πνιγόταν, έλειωνε κάτω από το βάρος όλης αυτής της απέραντης αγάπης του γι'αυτήν.
Της έγραφε ποιήματα από τις κουβέντες της, ζωγράφιζε γι'αυτήν απ'το χαμόγελό της, έφτιαχνε μουσική από το γέλιο της...
Και 'κείνη, πότιζε τα λουλούδια του κήπου της με τα δάκρυά της, που του τά'κρυβε κάθε βράδι...οταν μετά τον έρωτά τους, αυτός την έπαιρνε σφιχτά στην αγκαλιά του για να σιγουρέψει οτι ήταν εκεί, δική του, και αποκοιμιόταν με την σιγουριά και την ηρεμιά του χορτασμένου αρσενικού...
Ποτέ του δεν κατάλαβε, πως η πρωϊνή δροσιά του τριαντάφυλλου στο βάζο, δίπλα στον καφέ του είχε την γεύση των δακρύων της.
Ούτε γιατί, οταν εκείνη έφυγε απο κοντά του, τα τριαντάφυλλα μαράθηκαν.
Οπως άνθισε αυτή, οταν ένοιωσε επιτέλους μόνη και ελεύθερη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: