COOL...

Οκ. λοιπόν, είμαι "σκληρή".
Δεν με πείραξε που δεν απάντησες στα μηνύματά μου, ούτε που δεν με πήρες για "χρόνια πολλά" στα γενέθλιά μου.
Δεν με νοιάζει που δεν σε βλέπω, ούτε που δεν σου μιλάω στο τηλέφωνο.
Και δεν θέλω να χαλάσω την "άψογη" ησυχία μου για να σε βάλω στη ζωή μου.Ούτε θέλω να με βάλεις εσύ στη δική σου.
Είμαι και cool και άνετη, δεν πειράζει που με έστησες στο ραντεβού μας, δεν χάθηκε δά και ο κόσμος!
Εξ' άλλου, είχα κανονίσει να βγω έξω με τις φίλες μου.
Ούτε περίμενα οτι θα μού'στελνες λουλούδια. Σιγά!
Είμαστε μεγάλοι άνθρωποι, δεν είναι για μας αυτά...
Τι 'πες;
Γιατί είμαι ξύπνια τέτοια ώρα; Και γιατί είναι τα μάτια μου πρησμένα;
Οχι, δεν έκλαιγα! Πώς σου πέρασε απ'το μυαλό κάτι τέτοιο!
Δεν θα το επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου. Και πολύ περισσότερο δεν θα σου επέτρεπα να το αντιληφθείς εσύ.
Δεν τρέμουν τα χέρια μου, ούτε τα χείλη μου.
Οχι!
Η ιδέα σου είναι πως είμαι έτοιμη να κλάψω.
Τι θέλεις τώρα; Μη με ακουμπάς! Μη με πλησιάζεις!
Φυσικά και δεν σε φοβάμαι!
Δεν έχω πρόβλημα να σε αντιμετωπίσω.
Δεν μπορείς να με αγγίξεις, δεν μπορείς να με πληγώσεις!
Δεν θα σε αφήσω ποτέ να περάσεις μέσα από το πετσί μου.
Δεν πονάω. Πώς σου πέρασε τέτοια ιδέα!
Τίποτα δεν άκουσες.
Τίποτα δεν ήταν.
Ακόμα και όταν ουρλιάζω το κάνω από μέσα μου. Δεν θα με ακούσεις ποτέ!
Αν θέλεις, θα πρέπει να με νοιώσεις.
Αλλά αυτό είναι δύσκολο.Και έχει και κόστος.
Δεν έχω γνωρίσει κανέναν μέχρι τώρα που να θέλησε να το χρεωθεί.
Ολοι στρίβουν στα δύσκολα!
Ετσι, προλαβαίνω πάντα εγώ και απορρίπτω  όλους και τα πάντα.
Γιατί, αλλοίμονο!
Τρέμω στην ιδέα πως μπορεί να πονέσω ξανά!