Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

ΤΑ 17 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ...

Δεκαεπτά σκαλοπάτια άλλαξαν μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα όλη μου τη ζωή.
Τόσα μας χώριζαν από το "χαίρω πολύ", μέχρι την στιγμή που σαν τρελλοί και οι δύο, ανεβήκαμε από το σαλόνι στον πρώτο όροφο, και βουτήξαμε ξαφνικά, σε εναν ωκεανό πρωτόγνωρου πάθους.
Οι ώρες έπαψαν να μετράνε πιά, ο χρόνος σταμάτησε, ο χώρος γύρω μας έσβησε.
Ολα χάθηκαν ξαφνικά.
Και μείναμε μόνο εμείς οι δύο, πάνω στο κρεβάτι, σ' έναν αγώνα, χωρίς νικητές και νικημένους.
Απ' έξω ακούγονταν η βροχή, που χτυπούσε ρυθμικά στο πλακόστρωτο, και τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων.
Μέσα, μόνο οι ανάσες μας.
Βαριές και γρήγορες στην αρχή, ξέπνοες μετά, και στο τέλος, ρυθμικές και αποκαμωμένες.
Ξημέρωνε πιά, όταν σηκώθηκες να φύγεις.
Με σκέπασες με το μπουρνούζι μου, αυτό που είχε ήδη πάρει την μυρωδιά σου, και με άφησες κοιμισμένη.
Ήτανε μεσημέρι σχεδόν όταν ξύπνησα, και από τότε, ακόμα αναρωτιέμαι και ψάχνω να βρώ τους κανόνες αυτού  του παιχνιδιού...

Δεν υπάρχουν σχόλια: