Είχες τα χέρια σου πάνω στο αυτοκίνητο και προσπαθούσες να με σταματήσεις...
"Δώσε μας ακόμα μια ευκαιρία", μου έλεγες, και 'γω, σου ζήτησα να πάρεις τα χέρια σου απο την πόρτα για να μην σε χτυπήσω, καθώς ήμουν έτοιμη να πατήσω το γκάζι και να φύγω.
Σου είπα απλά, πως αυτή την ευκαιρία, θα την έδινα πιά στον εαυτό μου....
Και έτσι έφυγα!
Δεν μετάνοιωσα! Αναθεώρησα βέβαια, εκ των υστέρων πολλά πράγματα, αλλά δεν μετάνοιωσα.
Σου ζήτησα και συγγνώμη για κάποια πράγματα που πιστεύω πως τελικά είχα άδικο.
Αλλά δεν μετάνοιωσα.
Επρεπε να φύγω, και έφυγα.
Ο επόμενος άνθρωπος στη ζωή μου με έκανε να καταλάβω πως σε κάποια πράγματα είχες δίκιο, και εγώ ήμουν άδικη μαζί σου....
Πρέπει πάντα να ζήσεις κάτι χειρότερο για να καταλάβεις το σωστό...
Παρ'όλα αυτά, δεν μετάνοιωσα, εκανα αυτό που έπρεπε να κάνω όταν έφυγα...
Οταν κάτι δεν είναι σωστό πρέπει να βρίσκεις το κουράγιο και την δύναμη να φεύγεις.
Και τώρα πάλι φευγάτη είμαι... Πονάει πολύ , αλλά δεν μετανοιώνω.
Ξέρω ότι έχω κάνει τό σωστό.
Δεν έχει νόημα να μένεις σε κάτι που δεν είναι αυτό που θέλεις και ζητάς στη ζωή σου.
Και ο συμβιβασμός δεν μου ταιριάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου