http://www.youtube.com/watch?v=bZ58IePfE8
Πεθαίνουν άραγε οι άνθρωποι από έρωτα?
Και αν Ναι, πάνε σε μιά κόλαση που οι διάβολοι έχουν το πρόσωπό
σου?
Θάθελα να πεθάνω, αυτή την στιγμή! Τώρα!
Για να σε δώ. Ν'ακούσω την φωνή σου να μου ψιθυρίζει στο αυτί την τιμωρία μου.....
Ετσι κι'αλλοιώς, και η ζωή μου χωρίς εσένα, κόλαση είναι......όπως ήταν και όταν ήμασταν μαζί.
Στην κόλαση λοιπόν αγάπη μου!
Εχοντας πεθάνει από έρωτα,αρκεί να είσαι και σύ εκεί.
Φοράω το μπλουζάκι σου. Αυτό που ξέχασες να πάρεις οταν μάζεψες τα ρούχα σου, γιατί ήταν στα άπλυτα.... Και οταν πλύθηκε και σιδερώθηκε, εσύ δεν ήσουν πιά εδώ...
Και έτσι ξέμεινε... μαζί με κάποια άλλα , παλιότερα μπλουζάκια, που μου κρατάνε συντροφιά, τυλίγοντας και ζεσταίνοντας το κορμί μου, στα μοναχικά μου βράδια...
Μου ήταν πάντα δύσκολο να εξηγήσω στην κοπέλα που τα σιδέρωνε πως, αυτά, μπορεί να μην ήταν στο νούμερό μου, αλλά ήταν δικά μου, και δεν έπρεπε να τα βάζει μαζί με τα δικά σου, στο συρτάρι σου.
Αυτά τα μπλουζάκια, είναι η περιουσία μου. Είναι η ζωή μου όλη.Κάθε ένα από αυτά έχει και ένα κομμάτι της ψυχής μου υφασμένο μαζί.
Και όλα μαζί, είναι τα δίδακτρα που έχω πληρώσει, για το μάθημα της ζωής που έχω ζήσει μέχρι τώρα.
Οταν κοιμόμασταν μαζί, εσύ ήσουν το ρούχο μου.Δεν χρειαζόταν να φορέσω τίποτα άλλο.
Τώρα, φοράω το μπλουζάκι σου, τυλίγομαι στο πάπλωμά μου και κοιμάμαι διαγώνια στο κρεβάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου