Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

ΓΚΟΜΕΝΟΜΠΛΟΓΚΑΡΙΣΜΑΤΑ....

Διάβαζα στον Πιτσιρίκο για τους blogers, και την έρευνα που έκανε το πανεπιστήμιο....Τι να πώ? Μπορεί και να είναι αλήθεια.... Οι γυναίκες γράφουν τα 'σώψυχά τους, και οι άντρες ψάχνουν γκόμενα.... Αρα τελικά και οι γυναίκες κατά βάθος, ψάχνουν γκόμενο, απλώς το εκφράζουν πιό "καλλιτεχνικά" θα έλεγα..... γιατί αν οι άντρες γράφουν για να βρούν γκόμενα και τελικά βρίσκουν, αυτό σημαίνει οτι οι γυναίκες στο διαδίκτυο, τσιμπάνε, γιατι ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο είναι μέσα, τελικά καταλήγουν στον γκόμενο..... Μιά γκομενοδουλειά δηλαδή όλη η υπόθεση!!!!!
¨¨Μ' αρέσει έτσι όπως γράφεις, δεν έχω δεί την φάτσα σου βέβαια, αλλά ,κάπως σε φαντάζομαι και φτιάχνομαι, ανταλλάσουμε e-mails, και παίζουμε ακίνδυνα. ¨Και καμμιά φορά το παιχνίδι γίνεται και επικίνδυνο, γιατί χάνεις τον έλεγχο, αλλά τέλος πάντων, όλο αυτό έχει ενδιαφέρον...
Αυτό λοιπόν είναι όλο? Δεν νομίζω, ελπίζω δηλαδή να έχει και κάτι παραπάνω από το ¨ψάχνω για γκόμενο¨.....παιδιά... εεεε ψιτ εδω είμαι...
Εγώ μέσα από τους bloggers, βρήκα και φίλους...και έκανα και φίλους, και ακουσα και τις γνώμες άλλων ανθρώπων, που δεν φανταζόμουν ποτέ πως μπορεί να ενδιαφέρονται γι΄αυτά που ελεγα εγώ....
Αρα, είναι και κάτι παραπάνω απο γκομενοδουλειά η υπόθεση.... γιατί εγώ δεν βρήκα γκόμενο απο το blog μου, το αντίθετο μαλιστα!!!!!! Το διάβασε και μην μπορώντας να αντέξει κάποες αλήθειες που υπήρχαν ανάμεσα στις γραμμές, έφυγε!!!!!
Αρα παιδιά.........ψιτ..... έχετε με υπόψιν σας...... ελευθερη κοπέλλα είμαι τώρα και¨γώ!!!!!!!

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Πονάει, σαν κόψιμο από χαρτί...

Μιά τόση δα, λεπτή, αόρατη σχεδόν γραμμή. Eνα κόψιμο που δεν το βλέπεις, αλλά που τσούζει και πονάει , και φτάνει ο πόνος μέχρι το κόκκαλο, και σου τρυπάει την καρδιά.
Μιά χαρακιά, που σου τσακίζει την ψυχή αλλά που η ουλή της θα κλείσει απ'έξω, και θα είναι πάντα ανοιχτή από μέσα.....Αυτές οι πληγές δεν κλείνουν ποτέ τελικά...Και είτε είναι αλάτι , είτε είναι άρωμα αυτό που ακουμπάει πάνω, πάντα τσούζουν για να σου θυμίζουν το κόψιμο.
Κάποτε αγάπησα σκέφτεσαι τότε..... πρίν κοπώ, αγαπούσα πολύ...
Και τώρα συνεχίζω να αγαπάω, αλλά τώρα πονάει ! Και έτσι, τώρα τραβάω το χέρι μου μακρυά, το φέρνω στο στόμα και γλύφω την πληγή.......

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Τους ξένους, τους ενώνει το πάθος.
Το πάθος ακολουθείται από την σιωπή,
η σιωπή φέρνει την απομόνωση,
η απομόνωση κουβαλάει μέσα της την αποξένωση
και η αποξένωση,δημιουργεί ξανά ,
δύο ξένους.....

Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

Αξιον Εστι.....

Το Mesulid, το Xanax, το Lexotanil,
το Lonarid, το Famvir το Saroten,
το Norgesic,το Zantac το Pactens...
Σαν άλλος Ελύτης, γράφω και 'γώ το δικό μου "Αξιον Εστί".. Δεν πάω για Νόμπελ, άλλωστε με την χρήση-κατάχρηση που κάνω, δεν νομίζω οτι και να το άξιζα, θα προφθάσω!!!!Αλλά, προς Θεού μην νομίσετε οτι κοροϊδεύω...
Μέσα σ'αυτά τα πολύχρωμα μικρά χαπάκια, κρύβεται όλος ο πόνος και η πίκρα μιάς ζωής που δεν "πέτυχε στο ψήσιμο", και που την τρώω, γιατί λυπάμαι να την πετάξω.....στα σκουπίδια.
"Αφρίζει - ξ'αφρίζει"... έτσι δεν λέει η παροιμία??? ¨Ετσι κάνω και 'γω λοιπόν. Καταπίνω τα λάθη και τις φοβίες μου, με μεγάλες μπουκιές, αναμασάω τις ανασφάλειές μου, και η ζωή συνεχίζεται....
Μερικές φορές, πιάνω πάτο.... αλλά έχω μάθει πιά, πως τίποτα δεν είναι μόνιμο.
Και έτσι μετά από λίγο, αφού πρώτα ρίξω ενα γερό κλάμα και βγάλω προς τα έξω λίγο απο αυτό το παράπονο που με πνίγει και μου κόβει την ανάσα χρόνια τώρα, μαζεύω το κουράγιο που μου μένει, και ξανασηκώνομαι. Στέκομαι στα πόδια μου, και συνεχίζω.
Ολοι αυτό κάνουμε, δεν πιστεύω οτι κάνω κάτι σπουδαίο...Ολοι το ίδιο δεν κάνουμε τελικά?
Ακόμα και αν πολλοί απο εμάς δεν το ομολογούμε ούτε καν στον εαυτό μας.
Εχω μάθει να ξεχωρίζω στο βλέμμα των ανθρώπων αυτούς που έχουν "πιάσει πάτο". Κάτι στον τρόπο με τον οποίο σφίγγουν τα χείλια τους, σου το λέει. Υπάρχει μιά πίκρα, σαν μικρή ρυτίδα, στην άκρη των ματιών τους.
Δεν μπορείς να την διακρίνεις εύκολα, πρέπει να είσαι και σύ , ένας απο αυτούς.....
Και είναι και αυτό το βλέμμα το αδιαόρατα "φευγάτο"... αυτό, που το ξέρουν μόνο όσοι έχουν "ταξιδέψει "μαζί του.

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Δεν θέλω να μείνω στην ίδια τάξη!!! ΔΕΝ ΘΕΛΩ!!!!!
Δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να τελειώσω το σχολείο, ειμαι αργή, πολύ αργή, φαίνεται, δεν "τα παίρνω" τα γράμματα, ή είμαι πολύ τεμπέλα, και βαρυέμαι τα πάντα εύκολα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να τελειώσω τίποτα.... η φοβάμαι να πάω σε μεγαλύτερη τάξη.
Το σίγουρο όμως είναι, οτι δεν θέλω να ξανα-μείνω στην ίδια τάξη!!
Τωρα, οποιος άσχετος διαβάσει αυτά που γράφω, θα πει οτι γράφω ασυναρτησίες...... αλλα τελικά, αυτό, το να γράφεις ασυναρτησίες, είναι ο πιό ασφαλής τρόπος.Εξάλλου ποιός με διαβάζει? οπότε, μπορώ να γράφω οτι γουστάρω... αφού βέβαια δεν προσβάλω κανέναν με αυτά.
Τώρα υποτίθεται οτι ποτέ κανένας δεν γράφει μόνο για τον εαυτό του. Ολοι μας κάπου μέσα μας ελπίζουμε οτι κάποια στιγμή κάποιος θα πατήσει το enter και θα μπεί στο τριπάκι μας να δει την παραγωγή μας.
Guess what!!! I'm no exemption.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Still mad..

Εσύ είσαι ακόμα θυμωμένος μαζί μου,και'γω είμαι ακόμα έξαλλη με τον εαυτό μου!!!
Καμμία δυνατότητα επαφής....λοιπόν.